Ismaël was geen islamiet

Ismaël was de oudste zoon van Abraham. Hij is tegelijk met zijn vader Abraham besneden. Toch is hij later, nadat Isaak was geboren, samen met zijn moeder Hagar letterlijk en figuurlijk de woestijn in gestuurd.

Wat is er van Ismaël terechtgekomen? Uit het geslachtsregister in Genesis 25 blijkt dat uit hem Arabische stammen zijn voortgekomen. Zoals de Nabateeërs in de tijd van de apostel Paulus. Het merendeel van deze Arabieren zijn vele eeuwen na de dood van Ismaël moslim geworden. Betekent dit dat Ismaël daardoor de aartsvader van de

Arabische moslims is geworden? Dat wordt door vele christenen beweerd. De auteur bestrijdt dit.

Ismaël heeft beloften gekregen. Hij zou uitgroeien tot een groot volk met twaalf vorsten. Hoe moeten we vandaag tegen die beloften aankijken? Gelden die beloften nog steeds, zodat de Arabische moslims een streepje voor hebben bij de verkondiging van het evangelie? Of is het juist zo dat de Arabische moslims nog steeds als de grote tegenstanders van het volk Israël moeten worden gezien?

Op deze en andere vragen gaat de auteur uitgebreid in.

Eerder verschenen in deze serie van zijn hand de volgende studies over de islam in relatie tot het christendom: De weg naar de bron (nr. 90, 2011); Hemelreizen (nr. 98, 2013); Heilige oorlogen (nr. 104, 2015); Zijn God en Allah dezelfde? (nr. 115, 2018) en Na ons sterven (nr. 126, 2020).

Lucius W. de Graaff (1948) is geboren en getogen in Hardinxveld-Giessendam, waar zijn vader, ds. W. de Graaff, jarenlang predikant was van de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt). De Graaff studeerde theologie in Kampen en vervolgens vergelijkende godsdienstwetenschappen aan de Rijksuniversiteit te Utrecht. In zijn doctoraalscriptie Moskeeën onder de Martini heeft hij de islam in de stad en de provincie Groningen in kaart gebracht. Van 1972 tot 2013

was De Graaff gemeentepredikant en van 2013 tot 2018 studentenpastor. Vanaf 2018 zet hij zich onder meer in voor de energiecoöperatie in zijn woonplaats Heerde.