Zlatan is gek.
In samenwerking met David Lagerkranz heeft Zlatan Ibrahimovic een prachtige autobiografie laten verschijnen. Sinds Ring Lardner heeft straattaal niet meer zo’n prominente rol gespeeld in de wereldcanon van de sportliteratuur. De vorm komt in het boek Ik, Zlatan op de eerste plaats. De inhoud mag er ook zijn. Niet dat hij het gelijk aan zijn kant heeft, Guardiola's resultaten spreken voor zich, maar niet eerder zal de mythe van de Catalaanse coach zo grappig zijn afgebroken als door Zlatan de straatrat.
Robert van de Roer, oud-onderzoeksjournalist van NRC Handelsblad, toetste het beleid van Ajax' inmiddels demissionaire Raad van Commissarissen aan zijn ervaringen met wereldleiders als Kofi Annan, Richard Holbrooke en George Bush. Steven ten Have zal niet blij zijn met het portret, maar kan zich troosten met de gedachte dat niet iedereen in de voetbalwereld vergeleken is met Madeleine Albright.
Janneke van der Horst maakte in Parijs kennis met het Frans-Nederlandse voetbalgezin Boccara en schetste in haar subtiele stijl van ingehouden ironie en empathie een familieportret waarin je als lezer graag een rol zou spelen. De Buddenbrooks zonder neergang, durven we te zeggen.
Ten slotte is de redactie er trots op Peter Buwalda's geweldige, eerste literaire verhaal sinds Bonita Avenue te mogen publiceren. Buwalda schrijft met de doeltreffendheid van een Heckler & Koch. Hij maakt geen gevangenen. Zijn stijl is het geweervuur van Amerikaanse elitetroepen. Voetbal is weer oorlog.
120 pagina’s.
Februari 2012.
